NOG STEEDS is Karl May de meest bekende schrijver van indianenboeken. De avonturen van Winnetou en Old Shatterhand doen het nog altijd.
Karl May heeft veel navolging gevonden. Na hem kwamen er meer, die hun hart verpand hadden aan het Wilde Westen. Onder hen was echter maar één vrouw, mevrouw L. Wellskopf-Henrich 2. Jarenlang heeft ze gewoond en gewerkt temidden van de Dakota-indianen. Zij leerde hun taal, maakte zich vertrouwd met hun levensgewoonten en wist zo langzamerhand het vertrouwen te winnen van dit anders zo ongenaakbare volk. De indianen vertelden haar de oude krijgsverhalen die ze van hun vader of grootvader hadden gehoord en dit bracht haar op de gedachte ze te gebruiken bij het schrijven van haar boeken. Zo ongeveer ontstond de serie „Harka, de zoon van het opperhoofd” 3. Van deze reeks zijn twee delen al eerder verschenen. In de nu pas uitgekomen twee boeken zwerven Harka en zijn vader, uitgestoten door de stam, door de rimboe. Zij rollen daarbij van het ene avontuur in het andere, maar weten zich toch telkens te redden, al komen zij er niet altijd zonder kleerscheuren vanaf. Tussen de bedrijven door vertelt de schrijfster veel over de indiaanse gewoonten en gebruiken, maar toch zonder dat haar boeken leerboekjes worden of het verhaal erdoor onderbroken wordt. Ze gebruikt veel indiaanse namen. Dat maakt het lezen niet zo heel eenvoudig, maar de boeken worden er wel interessanter door.

„In ballingschap” en „Tussen twee werelden” door L. WelIskopf-Henrichs. Uitgegeven door Hollandia n.v. Baarn. Prijs ƒ per deel.

[1]	In: De Tijd : dagblad voor Nederland, 30 december 1967.

[2]

Liselotte Welskopf-Henrich (voluit: Elisabeth Charlotte Welskopf-Henrich, * 15 september 1901 , † 16 juni 1979) was een Duitse oud-historica en schrijfster. Haar boeken behoorden, als tegenhanger van Karl May, die in de jaren ’50 tot en met ’70 zo goed als verboden was in Oost-Duitsland, tot de klassieke DDR-jeugdliteratuur; enkele van haar boeken zijn verfilmd, veelal met Gojko Mitić (* 13 juni 1940) in de hoofdrol en eveneens bedoeld als tegenhanger van de beroemde films naar de romans van Karl May uit de jaren ’60. Haar bekendste boeken op indianengebied zijn: „Die Söhne der Großen Bärin” (aanvankelijk als roman verschenen, later uitgewerkt tot een trilogie, nog later zelfs tot een hexalogie), „Der Steinknabe”, „Kate in der Prärie” en de pentalogie „Das Blut des Adlers”. Een klein aantal van haar boeken is ook in het Nederlands vertaald. Dat zij de enige vrouw was die over indianen schreef, klopt overigens niet: Grace Moon (voluit: Grace Moon-Purdie, * 5 februari 1884 , † 1947), om maar eens iemand te noemen, was een Amerikaans schrijfster van kinderboeken, die bijna uitsluitend indiaanse thematiek aansnijden. Haar bekendste boek was „Runaway Papoose”. Haar man Carl Moon (* 5 oktober 1878 , † 24 juni 1948) was een schilder en fotograaf, die werkzaam was onder de indianen; samen met zijn vrouw Grace bracht hij maar liefst 22 kinderboeken over indianen uit.

[3]	In het Duits de zesdelige serie „Die Söhne der großen Bärin”.

Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

www op deze website