Robert Siodmak 2, de Duits-Amerikaanse regisseur, wordt 8 augustus 65 Jaar. Als pensioengerechtigde, heeft hij een film afgeleverd, die duidelijk ouderdomsverschijnselen vertoont. De man van „Phantom Lady”, „The Spiral Case” en „The killers” heeft voor een nieuwe Karl May-verfilming de boeken uit de „Kara ben Nemsi”-serie gekozen. De film getiteld „Kara ben Nemsi, de held van de Woeste Balkan”, draagt als oorspronkelijke titel „Der Schut”. Deze bijnaam van „De Gele” 3 wordt gedragen door een schurk uit het Balkangebied die het land op wreedaardige wijze beheerst.
In het fraaie land van Joego-Slavië, waar deze nieuwe coproduktie werd opgenomen, heeft Siodmak de accenten verplaatst van spanning en glorieus heldendom naar een wat oubollige humor. Onze herinnering aan Karl May ligt anders. De bloedige ernst van zijn helden en schurken wordt hier omgezet in een mild avonturenverhaal, waarin elke wreedheid wordt afgezwakt tot een simpele sensatie. Zelfs het ontdekken van een lijk dat aan de benen is opgehangen en waarvan een oor is afgesneden, wordt dan nog aanleiding tot grapjes.
Het is Lex Barker 4 wel toevertrouwd af te rekenen met intriganten, met in beestenvellen gestoken, gehuurde moordenaars en een superboef, die tenslotte bij het maken van een geweldige paardesprong om het leven komt.
Dat Kara ben Nemsi aan het eind van de film wenend achterblijft bij zijn gestorven beroemde zwarte hengst Rih past niet goed bij dit jolige, maar warrige verhaal.
(Cineac A.D., Rotterdam 5 – alle leeftijden).
Robert Siodmak (* 8 augustus 1900 , † 10 maart 1973) was een Duits, later Amerikaans regisseur, die tekende voor drie van de zeventien grote Karl May-verfilmingen uit de jaren , t.w. „Der Schut” (1964), „Der Schatz der Azteken” (1965) en „Die Pyramide des Sonnengottes”.
Een rol van Rik Battaglia (artiestennaam van Caterino Bertaglia, * 18 februari 1927 , † 27 maart 2015), een Italiaans acteur, die in acht van de zeventien grote Karl May-verfilmingen van de jaren ’60 meespeelde, meestal als schurk (o.a. als moordenaar van Winnetou in „Winnetou, 3. Teil”): „Old Shatterhand” (1964), „Der Schut” (1964), „Der Schatz der Azteken” (1965), „Die Pyramide des Sonnengottes” (1965), „Winnetou 3. Teil” (1965), „Das Vermächtnis des Inka” (1965), „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968).
Lex Barker (voluit: Alexander Chrichlow Barker Jr., * 8 mei 1919 , † 11 mei 1973) was een Amerikaans acteur, die in vijf films furore maakte als Tarzan; in Europa was zijn eerste grote rol die van Robert – de verloofde van de vrouwelijke hoofdrolspeelster Sylvia (Anita Ekberg) – in de klassieker „La dolce vita” van Federico Fellini, alvorens hij optrad in maar liefst twaalf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60: als Old Shatterhand in „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968); als Kara Ben Nemsi in „Der Schut” (1964), „Durchs wilde Kurdistan” (1965) en „Im Reiche des silbernen Löwen” (1965); als Dr. Sternau in „Der Schatz der Azteken” (1965) en „Die Pyramide des Sonnengottes” (1965).
Cineac – een samentrekking van Cinéma d’Actualité – was de naam van twee vestigingen van de Franse bioscoopketen in Rotterdam: Cineac AD was van 1935 tot het bombardement gevestigd aan de Coolsingel nr. 17; in 1940 verhuisde de bioscoop naar het Beursgebouw op dezelfde Coolsingel en zou tot 1984 blijven bestaan. Aan de overkant, naast De Bijenkorf, was van 1957 tot 1989 Cineac NRC (vanaf 1977: Cineac Bijenkorf) gevestigd. Cineac AD was bestemd voor gewone bioscoopfilms, in Cineac NRC/Bijenkorf werden de hele dag bioscoopjournaals gedraaid. Ook in Amsterdam, Den Haag en Utrecht bestonden Cineac-vestigingen.
Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.
Terug naar de Karl May-startpagina.
Terug naar de Apriana-startpagina.
