GODFRIED BOMANS 2 heeft enkele tientallen stukjes van journalistieke aard bijeengebracht in een fikse bundel onder de veelzeggende titel Van de hak op de tak (uitg. Elsevier, Amsterdam/Brussel), een allegaartje van ongelijke kwaliteit. Het is een oogst uit vele jaren. Er zijn bijdragen van voor de oorlog, zoals die welke in verband staat met de ontmoeting Euwe 3 – Aljechin 4, en er is werk uit de laatste tijd.
We kunnen niet constateren of de auteur zich in die jaren ontwikkeld heeft; verschil in toon of kwaliteit is niet op te merken. Bomans is gebleven die hij was: de vlotte jongen wiens levendige en luimige geest de meest onverwachte trouvailles kan produceren; de handige scribent die over mensen en toestanden wel eens rake opmerkingen kan neerschrijven, ongeacht of hij zijn objecten nu werkelijk begrijpt en doorziet.
Het boekje begint veelbelovend, nl. met een uitstekend essay over Karl May, maar op deze hoogte handhaaft hij zich helaas niet door het hele boek heen. Hij heeft het opgevuld met stukjes die hij ter wille van het geheel beter achterwege had kunnen laten, ofschoon gezegd moet worden dat ook hierin soms een aardige vondst voorkomt.
Bomans heeft de reputatie, een humorist te zijn, en deze reputatie wil hij handhaven. Naar onze smaak al te vaak. Zijn procedé, een potsierlijk gebruik van verheven taal of gemeenplaats, is vaak aardig, maar als we enige stukjes gelezen hebben, dan weten we het wel. Een vergelijking met Carmiggelt, aan welke collega in deze bundel enkele stukjes gewijd zijn, maakt het verschil tussen werkelijke humor en leuke invallen duidelijk. We lezen Bomans, vinden hem vaak heel aardig, ook wel arrogant, we slaan het boek dicht en zijn onmiddellijk alles vergeten. Na het lezen van Carmiggelt daarentegen blijven ons vele figuren, situaties en formuleringen nog lang bij.
Godfried Bomans (voluit: Godfried Jan Arnold Bomans, * 2 maart 1913 , † 22 december 1971) was een Nederlandse schrijver, columnist en mediapersoonlijkheid. Zijn bekendste boeken zijn „Pieter Bas”, „Erik of het klein insectenboek”, „De avonturen van Pa Pinkelman”, „Avonturen van Tante Pollewop” en de lagere school-lectuur-serie „Pim, Frits en Ida”. Van zijn hand is het artikel –waarnaar hier verwezen wordt – „Het ruikt hier naar gas. Een poging tot begrip van Karl May” in Elseviers Weekblad, 24 augustus 1963, elders op deze site.
Max Euwe (voluit: Machgielis Euwe, * 20 mei 1901 , † 26 november 1981) was een Nederlandse schaker en wiskundeleraar. Hij was wereldkampioen van 1935 tot 1937; deze wereldtitel behaalde hij in 1935 in een tweekamp met Aljechin; twee jaar later raakte hij de titel weer kwijt aan de ex-Rus (inmiddels genaturaliseerd tot Fransman).
Aleksandr Aljechin (voluit: Aleksandr Aleksandrovitsj Aljechin, Russisch: Александр Александрович Алехин, * 1 november 1892 , † 24 maart 1946) was een Russisch-Franse schaakgrootmeester. Hij was wereldkampioen schaken van 1927 tot 1935 en nogmaals van 1937 tot 1946.
Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.
Terug naar de Karl May-startpagina.
Terug naar de Apriana-startpagina.
