Lex Barker als Old Shatterhand

door A. v. D. 1


Lex Barker 2 beeldt gedurende deze paasweek in Cineac (Beurs) 3 Karl Mays befaamde Old Shatterhand 4 kleurrijk en op een breed doek uit. De regels uit de spannende jongensboeken bleken gisteren bij de première van de zoveelste verfilming niet zo erg veel aan spanning te hebben ingeboet.

Old Shatterhand krijgt het aan de stok met blanke bandieten die een spoor van moord en brand achterlaten. Zijn tegenstanders wekken daarbij de indruk dat de Indianenvolken der Apachen en Comanchen de daders zijn.
Voordat Old Shatterhands grote vriend Winnetou 5 hem aan het slot weer vriendschappelijk de hand drukt, zijn er talloze schoten gelost, is het Indianengehuil niet van de lucht geweest en vallen de doden bij bosjes. Net als in de boeken van May, waarvan de pedagogische waarde nog steeds omstreden wordt.


[1]In: Het Vrije Volk : democratisch-socialistisch dagblad, 16 april 1965.
[2]Lex Barker (voluit: Alexander Chrichlow Barker Jr., * 8 mei 1919 , † 11 mei 1973) was een Amerikaans acteur, die in vijf films furore maakte als Tarzan; in Europa was zijn eerste grote rol die van Robert – de verloofde van de vrouwelijke hoofdrolspeelster Sylvia (Anita Ekberg) – in de klassieker „La dolce vita” van Federico Fellini, alvorens hij optrad in maar liefst twaalf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60: als Old Shatterhand in „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968); als Kara Ben Nemsi in „Der Schut” (1964), „Durchs wilde Kurdistan” (1965) en „Im Reiche des silbernen Löwen” (1965); als Dr. Sternau in „Der Schatz der Azteken” (1965) en „Die Pyramide des Sonnengottes” (1965).
[3]Cineac – een samentrekking van Cinéma d’Actualité – was de naam van twee vestigingen van de Franse bioscoopketen in Rotterdam: „Cineac Beurs” (officieel: Cineac AD) was van 1935 tot het bombardement gevestigd aan de Coolsingel nr. 17; in 1940 verhuisde de bioscoop naar het Beursgebouw op dezelfde Coolsingel en zou tot 1984 blijven bestaan. Aan de overkant, naast De Bijenkorf, was van 1957 tot 1989 Cineac NRC (vanaf 1977: Cineac Bijenkorf) gevestigd. Cineac AD was bestemd voor gewone bioscoopfilms, in Cineac NRC/Bijenkorf werden de hele dag bioscoopjournaals gedraaid. Ook in Amsterdam, Den Haag en Utrecht bestonden Cineac-vestigingen.
[4]Originele Duitse titel: „Old Shatterhand”.
[5]Natuurlijk gespeeld door Pierre Brice (artiestennaam van Pierre Louis Baron le Bris, * 6 februari 1929 , † 6 juni 2015), een Franse acteur, die in maar liefst elf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60 de rol van Winnetou speelde: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Unter Geiern” (1964), „Der Ölprinz” (1965), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Old Surehand, 1. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966), „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968). Voorts speelde hij nogmaals de rol van Winnetou in de tv-series „Mein Freund Winnetou” (1980) en „Winnetous Rückkehr (1998) en trad hij een aantal malen op als gastacteur (uiteraard eveneens in de rol van Winnetou) bij de Karl-May-Spiele van Elspe en Bad Segeberg.



Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

Terug naar de Karl May-startpagina.

Terug naar de Apriana-startpagina.



Google
www op deze website