Béatrice Libert uit Deurne in België vroeg ons een levensbeschrijving te geven van ...
LEX BARKER EN PIERRE BRICE
LEX BARKER
Alexander Crichlow Barker 2 werd geboren te New York op 8 mei 1919. Toen hij het einddiploma van de Philips-Exeter Academy in zijn zak had, koesterde hij het vaste voornemen om acteur te worden. Het kostte hem betrekkelijk weinig
moeite om dit idee te verwezenlijken, want Lex had talent. In korte tijd trad hij op in Broadwayopvoeringen van „Window Shopping” 3 en „De vrolijke vrouwtjes van Windsor” 4.
Een gesprek in een treincoupé met een aanvankelijk onbekende medereiziger, die zich later voorstelde als vertegenwoordiger van een filmmaatschappij, was de oorzaak dat Lex een filmproef aflegde. Men bood hem een contract aan dat hij weigerde, omdat het salaris hem niet hoog genoeg was. Bovendien verkeerde hij in tweestrijd of hij wel zou blijven spelen. Zijn vader 5, civiel ingenieur, wilde graag dat Lex bij
hem in de zaak kwam.
Inderdaad heeft Lex toen een jaar lang met zijn vader samengewerkt. In 1941 trok hij als gewoon soldaat de wapenrok aan en zwaaide in 1945 als majoor af. Hij besloot zijn acteursloopbaan te vervolgen en kwam terecht bij de 20th Century Fox Film, waarna hij achtereenvolgens bij Warner Bros en R.K.O. Radio-Films belandde. Door zijn spel in
een kleine rol in „The Farmer’s Daughter” 6 verwierf hij zich een langdurig contract bij laatstgenoemde maatschappij.
In 1948 zocht Sol Lesser 7 een nieuwe Tarzanspeler 8 als opvolger van Johnny Weismuller 9. Uit meer dan tweehonderd sollicitanten werd Lex Barker uitverkoren. Men kan aan zijn atletische gestalte niet zien, dat hij in de oorlog ernstig gewond is geraakt. Behalve over zeer goed ontwikkelde spieren beschikt Lex Barker over een uitstekend stel hersens en hij koestert meer wetenschappelijke belangstelling dan de gemiddelde Amerikaan.
Lex spreekt vloeiend Frans en hij verstaat heel goed Italiaans en Spaans. Zijn liefhebberijen zijn schilderen en tekenen.
Om fit te blijven, hetgeen voor hem van het grootste belang is, doet hij aan skilopen, zwemmen, tennissen, golf en squash.
Verder heeft hij een grote voorkeur voor boeken van Somerset Maugham 10 en Richard Brooke 11. Sinds 1951 is Lex Barker getrouwd met Arlene Dahl 12.
PIERRE BRICE
Pierre Brice 13 kwam op 6 februari 1929 in Brest (Frankrijk) ter wereld. Nadat hij tijdens de tweede wereldoorlog een fanatiek en fel medewerker van het Franse verzet was geweest, ging hij naar Parijs om architectuur te studeren. In deze stad kwam hij in contact met de theatersfeer en probeerde hij een engagement te krijgen bij diverse gezelschappen. Dat viel niet mee en Pierre werd fotomodel! Na geprobeerd te hebben een klein rolletje te krijgen in een of andere film gelukte dit uiteindelijk voor de film „De kozakken” 14, die in Rome werd opgenomen. Thans heeft Pierre Rome tot zijn vaste standplaats gekozen. In 1962 kwam hij als gast naar Berlijn voor de Karl May Festspiele en werd geëngageerd voor een rol in de film
„De schat in het zilvermeer”. Zijn tegenspeler was Lex Barker.
Zijn adres: Via Giulia 89 te Rome.
| [1] | In: Sjors, 27 december 1964. |
| [2] | Lex Barker (voluit: Alexander Chrichlow Barker Jr., * 8 mei 1919 , † 11 mei 1973) was een Amerikaans acteur, die in vijf films furore maakte als Tarzan; in Europa was zijn eerste grote rol die van Robert – de verloofde van de vrouwelijke hoofdrolspeelster Sylvia (Anita Ekberg) – in de klassieker „La dolce vita” van Federico Fellini, alvorens hij optrad in maar liefst twaalf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60: als Old Shatterhand in „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968); als Kara Ben Nemsi in „Der Schut” (1964), „Durchs wilde Kurdistan” (1965) en „Im Reiche des silbernen Löwen” (1965); als Dr. Sternau in „Der Schatz der Azteken” (1965) en „Die Pyramide des Sonnengottes” (1965). |
| [3] | Mij onbekend theaterstuk. |
| [4] | „The Merry Wives of Windsor” is een komedie van William Shakespeare (gedoopt op 26 april 1564 [juliaans] , † 23 april [juliaans]/3 mei 1616 [gregoriaans]). Volgens de Engelstalige Wikipedia was dit Barkers enige theateroptreden op Broadway. De komedie werd in april 1938 vier maal opgevoerd. |
| [5] | Alexander Crichlow Barker Sr. was een in Canada geboren Amerikaanse bouwondernemer en effectenmakelaar. |
| [6] | „The Farmer’s Daughter” is een Amerikaanse filmkomedie uit 1947 met Loretta Young, Joseph Cotten, Ethel Barrymore en Charles Bickford in de hoofdrollen. Barker speelde een kleine rol in de film als broer van de hoofdrolspeelster Loretta Young. |
| [7] | Sol Lesser (* 17 februari 1890 , † 19 september 1980) was een Amerikaans filmproducer die meer dan vijftig films op zijn naam heeft staan, waaronder zestien Tarzanfilms. |
| [8] | Tarzan was de hoofdpersoon uit 24 romans van de Amerikaanse auteur Edgar Rice Burroughs (* 1 september 1875 , † 19 maart 1950) en later, al dan niet illegaal, in die van andere schrijvers. Tussen 1918 en 1999 zijn er niet minder dan 88 Tarzan-films gedraaid, die niet alle succesvol waren. De beroemdste „film-Tarzans” waren Johnny Weissmuller (eigenlijk Peter Johann Weissmüller, * 2 juni 1904 , † 20 januari 1984) in 12 films, Lex Barker in 5 films en Gordon Scott (* 3 augustus 1926 , † 30 april 2007) in 6 films. |
| [9] | Johnny Weissmuller (eigenlijk Peter Johann Weißmüller, * 2 juni 1904 , † 20 januari 1984) was een in Oostenrijk-Hongarije geboren Amerikaans Olympisch zwemkampioen en filmacteur. Op de Olympische Spelen van Parijs (1924) en Amsterdam (1928) wist hij in totaal vijf gouden medailles te behalen. Later werd hij acteur in o.a. twaalf Tarzanfilms en zestien Jungle Jim-films. |
| [10] | William Somerset Maugham (* 25 januari 1874 , † 16 december 1965) was een Engels dramaturg en schrijver van romans en korte verhalen. Van zijn romans zijn o.a. beroemd: „Liza of Lambeth”, „Mrs Craddock”, „Of Human Bondage”, „The Painted Veil”, „The Narrow Corner”, „Up at the Villa”, „The Razor's Edge” en „Catalina”. |
| [11] | Richard Brooks (geboren als Reuben Sax, sinds 1943 officieel Richard Brooks, * 18 mei 1912 , † 11 maart 1992) was een Amerikaans scenarioschrijver, regisseur en filmproducer, die ook drie romans op zijn naam schreef: „The Brick Foxhole” (verfilmd als „Crossfire”), „The Boiling Point” en „The Producer”. Van de door hem geregisseerde films zijn vooral „Blackboard Jungle”, „Cat on a Hot Tin Roof”, „Elmer Gantry” (waarmee hij een Oscar won), „In Cold Blood en „Looking for Mr. Goodbar” bekend. |
| [12] | Arlene Carol Dahl (* 11 augustus 1925 , † 29 november 2021) was een Amerikaanse actrice. Zij en Lex Barker waren getrouwd van 16 april 1951 tot 1952; het was al Barkers tweede huwelijk. Van 1942 tot 1950 was hij getrouwd geweest met Constance Rhodes Thurlow (* ? , † ?). Later zouden nog huwelijken met de actrice Lana Turner (eigenlijk: Julia Jean Turner, * 8 februari 1921 , † 29 juni 1995; met Lex Barker getrouwd van 1953 tot 1957), Irene Labhart (* ? , † 1962; met Lex Barker getrouwd van 1959 tot haar dood in 1962) en de ex-Miss Spanje Carmen „Tita” Cervera (voluit: María del Carmen Rosario Soledad Cervera y Fernández de la Guerra, Dowager Baroness Thyssen-Bornemisza de Kászon et Impérfalva, * 23 april 1943; met Lex Barker getrouwd van 6 maart 1965 tot 1972) volgen. Op het moment van Barkers overlijden in 1973 was hij verloofd met de Amerikaanse actrice Karen Kondazian (* 27 januari 1950). De scheiding van Lana Turner in juli 1957 volgde op beschuldigingen van Lana’s dochter uit een eerder huwelijk Cheryl Crane (* 25 juli 1943), dat Barker haar een aantal malen zou hebben verkracht. Of de beschuldigingen waar waren of niet, is niet geheel duidelijk, maar ze zorgden er wel voor dat Barkers filmcarrière in Amerika voorbij was, waarna hij uitweek naar Europa en daar uiteindelijk terecht kwam in de Karl May-films. Cheryl kwam later nog in het nieuws omdat zij uit zelfverdediging haar moeders toenmalige maffia-vriendje Johnny Stompanato (* 10 oktober 1925 , † 4 april 1958) doodstak. |
| [13] | Pierre Brice (artiestennaam van Pierre Louis Baron le Bris, * 6 februari 1929 , † 6 juni 2015) was een Frans acteur, die in maar liefst elf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60 de rol van Winnetou speelde: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Unter Geiern” (1964), „Der Ölprinz” (1965), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Old Surehand, 1. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966), „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968). Voorts speelde hij nogmaals de rol van Winnetou in de tv-series „Mein Freund Winnetou” (1980) en „Winnetous Rückkehr (1998) en trad hij een aantal malen op als gastacteur (uiteraard eveneens in de rol van Winnetou) bij de Karl-May-Spiele van Elspe en Bad Segeberg. |
| [13] | „I cosacchi” was een Italiaanse spektakelfilm uit 1960 van regisseurs Victor Tourjansky en Giorgio Rivalta; de hoofdrollen waren voor Edmund Purdom, John Drew Barrymore en Giorgia Moll. Daarvoor had Brice overigens al vijf bijrollen in evenzovele films gehad; tussen „I cosacchi” en „Der Schatz im Silbersee” zouden er nog tien volgen. |
Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.
Terug naar de Karl May-startpagina.
Terug naar de Apriana-startpagina.
|