Daar zijn de helden: PIERRE BRICE als het opperhoofd
en LEX BARKER als Old Shatterhand
Het is een glorieus en spectaculair monument dat de moderne tijd heeft opgericht voor de beroemde helden van KARL MAY: een film, breed, kleurig, vol bruisende acties en geladen met een avonturiersgeest en vechtlust die zowel jongensachtig als mannelijk zijn.
„Voor jong en oud” heeft Karl May zijn figuren geschapen en Harald Reinl 2 en Horst Wendlandt 3, die „Winnetou, het grote opperhoofd” 4 tot een overrompelende filmheld hebben gemaakt, sloten zich daar eensgezind bij aan. Vader en zoon, – laten hun motieven verschillende zijn – die een nadere kennismaking met de Apachen, de Kiowa’s, met Old Shatterhand en het blanke geboefte, niet versmaden, zullen aan hun trekken komen bij P i e r r e B r i c e 5, die een opperhoofd is, bij L e x B a r k e r 6, een ijzersterke en slimme blanke broeder, bij M a r i o A d o r f 7, een gluiperd van een Sander en de lieve M a r i e V e r s i n i 8, Winnetou’s zusje met het gouden hart, dat de harde strijd rond de grote spoorweg echter niet overleeft. Karl May is alle eer aangedaan, en iedereen die zich zijn jeugd herinnert, zal daar blij om zijn. („Winnetou, het grote opperhoofd”, Cineac Damrak9).
Harald Reinl (* 8 juli 1908 , † 9 oktober 1986) was een Oostenrijks filmregisseur en schrijver van draaiboeken, die tekende voor vijf van de zeventien grote Karl May-films uit de jaren ’60: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968).
Horst Wendlandt (geboren als Horst Otto Grigori Gubanov, * 15 maart 1922 , † 30 augustus 2002), was de producent van negen van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen uit de jaren ’60: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Unter Geiern” (1964), „Der Ölprinz” (1965), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Old Surehand, 1. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966) en „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966) en talloze andere films, waaronder de vijf van Otto Waalkes.
Pierre Brice (artiestennaam van Pierre Louis Baron le Bris, * 6 februari 1929 , † 6 juni 2015) was een Frans acteur, die in maar liefst elf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60 de rol van Winnetou speelde: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Unter Geiern” (1964), „Der Ölprinz” (1965), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Old Surehand, 1. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966), „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968). Voorts speelde hij nogmaals de rol van Winnetou in de tv-series „Mein Freund Winnetou” (1980) en „Winnetous Rückkehr (1998) en trad hij een aantal malen op als gastacteur (uiteraard eveneens in de rol van Winnetou) bij de Karl-May-Spiele van Elspe en Bad Segeberg.
Lex Barker (voluit: Alexander Chrichlow Barker Jr., * 8 mei 1919 , † 11 mei 1973) was een Amerikaans acteur, die in vijf films furore maakte als Tarzan; in Europa was zijn eerste grote rol die van Robert – de verloofde van de vrouwelijke hoofdrolspeelster Sylvia (Anita Ekberg) – in de klassieker „La dolce vita” van Federico Fellini, alvorens hij optrad in maar liefst twaalf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60: als Old Shatterhand in „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968); als Kara Ben Nemsi in „Der Schut” (1964), „Durchs wilde Kurdistan” (1965) en „Im Reiche des silbernen Löwen” (1965); als Dr. Sternau in „Der Schatz der Azteken” (1965) en „Die Pyramide des Sonnengottes” (1965).
Mario Adorf (* 8 september 1930) is een Duits acteur, die in „Winnetou, 1. Teil” de rol van Intschu-tschuna’s en Nscho-tschi’s moordenaar Santer speelt. In het derde deel van de RTL-verfilming van 2016 („Winnetou – der letzte Kampf”) is hij te zien als Santers vader. Ondanks glansrollen in o.a. „08/15”, „08/15, Zweiter Teil”, „08/15, in der Heimat”, „Der Arzt von Stalingrad”, „Schachnovelle”, „Freddy und das Lied der Südsee”, „Die verlorene Ehre der Katharina Blum”, „1979: Die Blechtrommel” en „2006: Karol Wojtyła – Geheimnisse eines Papstes” blijft hij bij de fans van de Karl May-films toch voor altijd „de moordenaar van Nscho-Tschi”.
Marie Versini (* 10 augustus 1940 , † 22 november 2021) was een Franse actrice, die in „Winnetou, 1. Teil” (1963) en „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966) de rol van Nscho-tschi, Winnetou’s zus, speelde. Daarnaast speelde zij nog in drie andere Karl May-verfilmingen: „Der Schut” (Tschita von Adlerhorst, 1964), „Durchs wilde Kurdistan” (Ingdscha, 1965) en „Im Reiche des silbernen Löwen” (Ingdscha, 1965). In 2016 speelde zij nog een gastrolletje in het eerste deel van de RTL-tv-verfilming van Winnetou: „Winnetou – Eine neue Welt”. Naast de genoemde verfilmingen naar Karl May was ze o.a. ook te zien in „Kennwort: Reiher”, „Ferien mit Piroschka”, „Paris brûle-t-il?”, „Die 13 Sklavinnen des Dr. Fu Man Chu”, „Liebesnächte in der Taiga” en „Le songe d’une nuit d’été”.
Cineac – een samentrekking van Cinéma d’Actualité – was van 1934 tot 1996 een bioscoop in de Reguliersbreestraat in Amsterdam (tegenover het bekendere Tuschinsky). In het pand bevindt zich nu Restaurant Club Cineac, waar geen films meer gedraaid worden, maar waar men kan loungen bij de klanken van elektronische muziek; een van de mede-eigenaren is Tijs Verwest alias (DJ) Tiësto.
Van 1938 tot 1983 bevond zich op het Damrak een tweede Amsterdams filiaal van Cineac, terwijl er ook in Den Haag, Rotterdam en Utrecht Cineac-vestigingen bestonden.
Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.
Terug naar de Karl May-startpagina.
Terug naar de Apriana-startpagina.
Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.
