Schat in Zilvermeer blijkt goud waard

anoniem 1


Old Shatterhand:

NIET WAANZINNIG EDEL”

Winnetou:

„Nu al liefdesbrieven”


Een Duitse regisseur zocht een onderwerp, vond Karl May en trok met vijfduizend amateurs, en 150 paarden naar het Welebitgebergte. Daar maakte hij voor ruim drie miljoen gulden een film met een Amerikaan als Old Shatterhand en een Fransman als Winnetou.

BONN - De Westduitse filmmaatschappijen die jarenlang geen enkel succes konden boeken, hebben eindelijk ontdekt waar nog filmgoud te vinden is: op de jachtvelden van Old Shatterhand en Winnetou. De eerste Karl May-film, „De schat in het Zilvermeer” is aan filmondernemingen in niet minder dan zestig Europese (waaronder Nederland), Afrikaanse, Aziatische en Zuidamerikaanse landen verkocht. Ook in Rusland en de Verenigde Staten denkt men erover deze Duitse film te kopen.

De film is een mengsel van Amerikaanse hardheid en Duitse gemoedelijkheid, zegt men in Duitsland zelf; een groots opgezet probeersel van de Westberlijnse filmproducent Horst Wendlandt (41) 2. Die had zich voordien beperkt tot detectivefilms. De regisseur Harald Reinls 3 die geen gat meer zag in de normale moderne problematiek waarvan Westduitse filmregisseurs zich tevergeefs bedienden, had zich afgevraagd: „Van welk boek dat de laatste jaren grote oplagen heeft bereikt, kan ik nog een film maken?”
Hij stuitte op de 25 miljoen exemplaren van de boeken van Karl May, die in West-Duitsland bij jong en oud opnieuw een ongekende belangstelling genieten.

Blond

Wendlandt deed vervolgens tot drie maal toe een voortreffelijke keus. Hij engageerde de grote blonde Amerikaan en voormalige Tarzan 4 Lex Barker 5 voor de rol van de super-edelmens van Duitse oorsprong, Old Shatterhand. Hij vond in de Franse toneelspeler Pierre Brice 6 een voortreffelijke Winnetou en hij zag in het Welebitgebergte bij de stad Zadar in Zuidslavië 7 alles wat de achtergrond van de boeken van Karl May maar kon bevatten: bergen, kloven, vlakten en zelf een „zilvermeer”.
„De schat in het Zilvermeer” kostte 2.715.000 gulden. Dit bedrag kwam er na drie maanden reeds compleet uit. Sedert de première in december vorig jaar is de film een ware schat gebleken in het allesbehalve zilveren meer, dat de laatste jaren de door de televisie belaagde bioscopen overal in de wereld vormen.

Karavaan

Wendlandt trok de afgelopen zomer met Old Shatterhand-Barker, Winnetou-Brice, 150 fraaie paarden, een complete karavaan en vijfduizend Zuidslavische amateurs die maar weinig loon vroegen, opnieuw naar het Welebitgebergte. Daar draaide hij voor ruim 3,5 miljoen gulden Winnetou I, een film die komende maand in Duitsland zijn première zal beleven.
Old Shatterhand is door regisseur Rheinl wat bijgetekend; hij is ditmaal niet zo „waanzinnig edel” als Karl May hem afschilderde, aldus de regisseur. Volgende zomer wordt – eveneens in Zuidslavië – Winnetou II gedraaid, waarschijnlijk in co-produktie met de Amerikaanse filmmaatschappij M.G.M.

Kapers

Ondertussen zijn er kapers op de kust gekomen. Reeds draait in de Westduitse bioscopen de film „Rivierpiraten van de Mississippi” 8. Van een concurrent van Wendlandt, Leopold Lahola 9, is in West-Duitsland „Het grootste avontuur van Old Shatterhand” in de maak. Wendlandt en Reinl menen dat in de loop van 1965 deze nieuwe Karl May-golf in de Europese filmwereld wel wat zal afvlakken. Zij willen daarom eerst enige later gepubliceerde boeken van Karl May dan de deeltjes over Winnetou verfilmen. En dan kon het huns inziens wel eens tijd worden om de zaak af te ronden met de verfilming van „Winnetou III”, waarin de Indiaanse held sterft.
Veel bioscoopbezoekers kunnen dan wenend afscheid nemen van „het edele, bijna Romeinse gezicht en de fijn gebruinde huidskleur” van Pierre Brice, ongetwijfeld tot grote ontsteltenis van de meer dan zevenduizend vereersters van deze Winnetoufiguur, die de knappe Fransman reeds brief na brief hebben gestuurd.


[1]In: Algemeen Dagblad, 14 november 1963.
[2]Horst Wendlandt (geboren als Horst Otto Grigori Gubanov, * 15 maart 1922 , † 30 augustus 2002), was de producent van negen van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen uit de jaren ’60: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Unter Geiern” (1964), „Der Ölprinz” (1965), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Old Surehand, 1. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966) en „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966) en talloze andere films, waaronder de vijf van Otto Waalkes.
[3]Harald Reinl (* 8 juli 1908 , † 9 oktober 1986) was een Oostenrijks filmregisseur en schrijver van draaiboeken, die tekende voor vijf van de zeventien grote Karl May-films uit de jaren ’60: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968).
[4]Tarzan was de hoofdpersoon uit 24 romans van de Amerikaanse auteur Edgar Rice Burroughs (* 1 september 1875 , † 19 maart 1950) en later, al dan niet illegaal, in die van andere schrijvers. Tussen 1918 en 1999 zijn er niet minder dan 88 Tarzan-films gedraaid, die niet alle succesvol waren. De beroemdste „film-Tarzans” waren Johnny Weissmuller (eigenlijk Peter Johann Weissmüller, * 2 juni 1904 , † 20 januari 1984) in 12 films, Lex Barker in 5 films en Gordon Scott (* 3 augustus 1926 , † 30 april 2007) in 6 films.
[5]Lex Barker (voluit: Alexander Chrichlow Barker Jr., * 8 mei 1919 , † 11 mei 1973) was een Amerikaans acteur, die in vijf films furore maakte als Tarzan; in Europa was zijn eerste grote rol die van Robert – de verloofde van de vrouwelijke hoofdrolspeelster Sylvia (Anita Ekberg) – in de klassieker „La dolce vita” van Federico Fellini, alvorens hij optrad in maar liefst twaalf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60: als Old Shatterhand in „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968); als Kara Ben Nemsi in „Der Schut” (1964), „Durchs wilde Kurdistan” (1965) en „Im Reiche des silbernen Löwen” (1965); als Dr. Sternau in „Der Schatz der Azteken” (1965) en „Die Pyramide des Sonnengottes” (1965).
[6]Pierre Brice (artiestennaam van Pierre Louis Baron le Bris, * 6 februari 1929 , † 6 juni 2015) was een Frans acteur, die in maar liefst elf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60 de rol van Winnetou speelde: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Unter Geiern” (1964), „Der Ölprinz” (1965), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Old Surehand, 1. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966), „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968). Voorts speelde hij nogmaals de rol van Winnetou in de tv-series „Mein Freund Winnetou” (1980) en „Winnetous Rückkehr (1998) en trad hij een aantal malen op als gastacteur (uiteraard eveneens in de rol van Winnetou) bij de Karl-May-Spiele van Elspe en Bad Segeberg.
[7]Van 1918 tot 3 juni 2006 waren de landen die nu Bosnië-Hercegovina, Kosovo, Kroatië, Montenegro, Noord-Macedonië, Servië en Slovenië heten verenigd in één koninkrijk resp. republiek dat/die van 6 januari 1929 tot 4 februari 2003 Joegoslavië heette (hoewel de meeste van de genoemde landen al eerder onafhankelijk waren geworden). In de jaren ’60 werd in sommige Nederlandse literatuur de term „Zuid-Slavië” gebruikt, hetgeen een letterlijke vertaling is van Joegoslavië.
[8]Die Flußpiraten vom Mississippi” is een Duits-Italiaans-Franse coproductie die de concurrentie met de succesvolle verfilming van „Der Schatz im Silbersee” wilde aangaan. In de hoofdrollen van deze verfilming naar de roman van Friedrich Gerstäcker (* 10 mei 1816 , † 31 mei 1872) spelen de latere Tatort-Kommissar Haferkamp Hansjörg Felmy (* 31 januari 1931 , † 24 augustus 2007) en Sabine Sinjen (* 18 augustus 1942 , † 18 mei 1995).
[9]Leopold Lahola (eigenlijk Leopold Arje Friedman, * 30 januari 1918 , † 12 januari 1968) was een Slowaaks dramaturg, filmregisseur en draaiboekauteur. Deze schreef weliswaar in 1964 een draaiboek voor een verfilming van „Der blaurote Methusalem”, maar daar is het nooit van gekomen, net zo min als van andere films naar Karl May.



Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

Terug naar de Karl May-startpagina.

Terug naar de Apriana-startpagina.



Google
www op deze website