HET is al weer meer dan een maand geleden, dat we ontroerd het overlijden van Van de Hulst 2 in ons blad lazen. En we realiseerden ons, dat iemand met een grote invloed op ons leven, was heengegaan. Duizenden in ons land zullen ditzelfde gedacht hebben.
Ja … v.d. Hulst was een kinderschrijver – maar dáárom juist! Hoe langer hoe meer, gaan we toch zien, dat de sfeer – de omgeving – de vrienden – de lectuur waarbij we als kinderen leefden, beslissend zijn geweest voor onze hele persoonlijkheid.

Van de Hulst is de auteur van onze jeugdjaren. Een schok gaven ons zijn eerste zondagschoolboekjes, die in de bekende Callenbachseries uitkwamen. Begin december arriveerde in ons ouderlijk huis, het grote recensiepak, dat mijn vader te verwerken kreeg en dat dan van a tot z door ons, kinderen, verslonden werd.
Nog herinner ik me, hoe „Van een klein meisje en een grote klok” – dat juweeltje – alle mogelijkheden tot schoonheidsbeleving van ons jonge hart, in beweging zette. Dát was het. Onbewust voelden we: zó moest een kinderboek zijn. Het beste, het mooiste – het zuiverste – het meest begeerlijke van het kinderleven – van het leven, gaf ons de christenkunstenaar met volle handen.
Wat een genot was het later – is het nog – uit v. d. Hulst voor te lezen aan kinderen. De geboren verteller – de geboren onderwijzer – voelt aan, wat een kind boeit. Voelde aan … hij is er niet meer ... een vreemde leegte. Maar zijn Jaap Holm, zijn Niek v. d. Bovenmeester, zijn Peerke worden hopelijk ook weer de vrienden van onze kinderen en kleinkinderen ...
Ik kan me niet voorstellen, dat onze moderne jeugd aan v. d. Hulst ontgroeien zou. Ik kan me geen leesgraag kind denken, dat naar zijn boeken niet grijpt. En ik zou alle moeders wel op het hart willen binden, om te bedenken wat zij hun kinderen onthouden, wanneer zij hun, in plaats van deze schrijver, de onbenullige, slecht geschreven, onwaarschijnlijk flauwe lectuur in handen geven, die onze grote warenhuizen in fel gekleurde omslag presenteren.
We kunnen niet voorzichtig genoeg zijn, met wat we onze kinderen te lezen geven … laten we toch in ieder geval weten wat we onder hun ogen brengen. Bij v. d. Hulst zijn ze veilig. Meer dan honderd vermaningen van ouders aan hun kind; om zijn medemens lief te hebben ... ongelukkigen te helpen ... nooit gebrekkigen uit te lachen ... respect te hebben voor ’t bezit van een ander – kan het werk van V. d. Hulst doen, dat altijd van liefde tot God en van naastenliefde doortrokken is.
Doortrokken ... „het ligt er bij v. d. Hulst nooit dik op maar „het” zit er tot in elke vezel in. En v. d. Hulst heeft school gemaakt. Hoe langer hoe meer hebben ook christenkunstenaars gezien, dat het schrijven van een kinderboek niet iets van de tweede rang is, maar dat men aan een kind het beste van wat men te geven heeft kwijt kan.
Ik weet best, dat opgroeiende jonen meisjes méér vragen, dan v. d. Hulst alleen. Getuige de Karl May’s, die in goedkope pockets in extenso verschijnen. Kwaad zal ik er niet van zeggen. Er zit een element in, dat de zucht naar avontuur in jonge mensenharten op een echt niet slechte manier bevredigt.
Maar toch .. het soort avontuur, dat aan de punt van een pijl – op de snee van een mes – in de loop van een revolver zit, hebben we toch na twee wereldoorlogen wel op zijn juiste waarde leren schatten!
De jongens en meisjes van v. d. Hulst beleven andere avonturen – ik zou zeggen meer avonturen van de geest. En uit de Bijbel weten we dat dergelijke avonturen ver uitgaan boven triomfen van hen, die steden innemen.
Als ouders een kind verwachten, doen ze tientallen inkopen, om hun baby zo goed mogelijk te ontvangen. Zou het zo vreemd zijn, als ze tegelijk eens begonnen een kleine verantwoorde kinderbibliotheek aan te leggen, van boeken die ze zelf eerst lezen en die hun kind dan voor ’t grijpen heeft, als het naar lectuur gaat vragen. Er is niets heerlijkers voor een kind dan een overvloed van boeken, waartussen het opgroeit, die zijn vrienden worden en die voor zijn hele verdere leven beslissend kunnen zijn.
V. d. Hulst heeft ons, onder meer, laten zien, hoe een echt goed, christelijk kinderkunstwek gans een mensensenleeftijd kan beďnvloeden!

[1]	In Trouw, 10 oktober 1963. Ingezonden brief?

[2]

W. G. van de Hulst (voluit: Willem Gerrit van de Hulst (sr.), * 28 oktober 1879 , † 31 augustus 1963) was een Nederlands schrijver van tientallen kinderboeken, schoolboeken en kinderbijbels. De bekendste boekenseries van hem zijn Rozemarijntje en In de Soete Suikerbol; van de losse boeken werden in bepaalde kringen bijvoorbeeld „Jaap Holm en z’n vrindjes” en „Voetstapjes in de sneeuw” gelezen. Bovendien werkte hij mee aan de tijdschriften De Spiegel en Moeder.

Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

www op deze website