Daar gaan de helden van Karl May over het scherm van Arena
op zoek naar de Schat van het Zilvermeer. Na de pocketindustrie
heeft nu ook de film Old-Shatterhand en Winnetou herontdekt.
Wat hebben we ze verslonden, die boeken van Karl May over Old Shatterhand en Winnetou. Vaak droomden we weg, sloten onze ogen en zagen hen dan samen voortsuizen over de steppe, door bergen en dalen, langs gevaarlijke kloven, door bruisende rivieren en plotseling zijn ze daar dan echt op het filmdoek. In kleuren nog wel.
Old Shatterhand is jonger dan we dachten en niet zo breed in zijn schouders, maar vechten kan hij wel. Dat kunnen we zien in de eerste film, die er naar een boek van Karl May is gemaakt. In ‘DE SCHAT IN HET ZILVERMEER’ zien we Lex Barker 2 als Old Shatterhand zo’n spannend gevecht leveren met een opperhoofd, ditmaal Grote Wolf van de Utah’s.
Winnetou is klein en frêle, heeft inderdaad fraaie gelaatstrekken, maar minder statig en voornaam, dan we ons hadden voorgesteld.
Een ding heeft de film meer dan het boek en dat is een liefdeshistorie. Karl May heeft zich in zijn boeken altijd afzijdig gehouden van dit gedoe, noemde het hoogstens zijdeings. In de film is dit een beetje opgerakeld, dat schijnt nu eenmaal zo te horen.
De film, die in Joegoslavië is opgenomen, toont ons naast het verhaal een aantal prachtige natuuropnamen.
In de hoofdrollen zien we naast Lex Barker, Götz George 3 als Fred Engel en Pierre Brice 4 als Winnetou. De regie is in handen van Harald Reinl 5. Deze week in ARENA 6.
| [1] | In Het Vrije Volk : democratisch-socialistisch dagblad, 6 september 1963. |
| [2] | Lex Barker (voluit: Alexander Chrichlow Barker Jr., * 8 mei 1919 , † 11 mei 1973) was een Amerikaans acteur, die in vijf films furore maakte als Tarzan; in Europa was zijn eerste grote rol die van Robert – de verloofde van de vrouwelijke hoofdrolspeelster Sylvia (Anita Ekberg) – in de klassieker „La dolce vita” van Federico Fellini, alvorens hij optrad in maar liefst twaalf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60: als Old Shatterhand in „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968); als Kara Ben Nemsi in „Der Schut” (1964), „Durchs wilde Kurdistan” (1965) en „Im Reiche des silbernen Löwen” (1965); als Dr. Sternau in „Der Schatz der Azteken” (1965) en „Die Pyramide des Sonnengottes” (1965). |
| [3] | Götz George (voluit: Götz Karl August George, * 23 juli 1938 , † 19 juni 2016) was een Duits acteur, die net als Romy Schneider zijn debuut op het witte doek maakte in „Wenn der weiße Flieder wieder blüht” uit 1953, maar die in de jaren ’80 vooral bekendheid genoot als Horst Schimanski in zeventien afleveringen van Tatort. Behalve als Fred Engel in „Der Schatz im Silbersee” (1962) acteerde hij ook nog in twee andere verfilmingen naar Karl May: „Unter Geiern” (de rol van Martin Baumann, 1964) en „Winnetou und das Halbblut Apantaschi” (als Jeff Brown, 1966). |
| [4] | Pierre Brice (artiestennaam van Pierre Louis Baron le Bris, * 6 februari 1929 , † 6 juni 2015) was een Frans acteur, die in maar liefst elf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60 de rol van Winnetou speelde: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Unter Geiern” (1964), „Der Ölprinz” (1965), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Old Surehand, 1. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966), „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968). Voorts speelde hij nogmaals de rol van Winnetou in de tv-series „Mein Freund Winnetou” (1980) en „Winnetous Rückkehr (1998) en trad hij een aantal malen op als gastacteur (uiteraard eveneens in de rol van Winnetou) bij de Karl-May-Spiele van Elspe en Bad Segeberg. |
| [5] | Harald Reinl (* 8 juli 1908 , † 9 oktober 1986) was een Oostenrijks filmregisseur en schrijver van draaiboeken, die tekende voor vijf van de zeventien grote Karl May-films uit de jaren ’60: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968). |
| [6] | Arena, ook wel Arena Theater, was een bioscoop aan de West-Kruiskade 26 in Rotterdam. Het gebouw was in 1930 gebouwd door architect Jac van Gelderen onder de naam Roxy Theater; van 1936 tot de sluiting in 1988 heette de bioscoop Arena of Arena Theater. |
Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.
Terug naar de Karl May-startpagina.
Terug naar de Apriana-startpagina.
|