De laffe, wrede schurk wordt overwonnen door de rechtvaardige, alles kunnende held. Dat is het thema waar vele avonturenfilms, in alle mogelijke variëteiten, rond gebouwd zijn. „De Leeuw van Babylon” 3, een film naar een boek van Karl May, is er ook één van dit soort.
Kara Ben Nemsi, een Duitse schrijver-avonturier, doorkruist met behulp van de hem extatisch bewonderende Hadschi Halef Omar, de duistere plannen van smokkelbende-leider Säfir en herenigt en passant een oude veel gekwelde vader met zijn beeldschone dochter en zijn gedwongen meesmokkelende zoon. Ook ontmoet hij voortdurend de meest vreemde oude bekenden, die Kara Ben Nemsi in hun naïviteit steeds maar weer voor nieuwe verwikkelingen plaatsen. Maar uiteraard schiet en slaat hij zich door alle moeilijkheden heen Mede door de talrijke komische situaties, die een welkome afwisseling m de lange reeks heldendaden vormen is het produkt van regisseur Johannes Kai 4, uitgevoerd in kleuren, tegen het decor van het woeste Klein-Aziatische landschap 5 beslist genietbaar voor diegenen, die zich door openschuivende rotswanden, met zweet bedekte slaven en uitgeplunderde karavanen niet van de wijs laten brengen.
„Der Löwe von Babylon” was de zesde (niet al te succesvolle) verfilming naar de boeken Karl May uit 1959. Regisseurs waren Johannes Kai (voor de Duitse versie) en Ramón Torrado (voor de Spaanse versie, „En las ruinas de Babilonia” genaamd).
De hoofdrollen waren weggelegd voor Helmuth Schneider (Kara Ben Nemsi), Georg Thomalla (Hadschi Halef Omar), Theo Lingen (Sir David Lindsay), Fernando Sancho (Prof. Ignaz Pfotenhauer), Mara Cruz (Säfa), José Manuel Martín (Aftab), Xan das Bolas (Spion Abdullah), Francisco Montalvo (Osman Pascha), Antonio Casas (Dosorza (sic!), José Riesgo (Ali), Ángel Álvarez (Kepek), Francisco Bernal (Offizier) en José Sepúlveda (Sandschaki).
Johannes Kai (geboren als Hanns Wiedmann, * 13 oktober 1912 , † 3 oktober 1999) was een Duits schrijver, draaiboekauteur en filmregisseur. In de nazitijd schreef hij enkele boeken over het leger, zoals „Wir zogen gegen Polen. Kriegserinnerungswerk des VII. Armeekorps”, „Die grüne Hölle von Inor. Nach Truppenberichten” en „Landser, Tod und Teufel. Aufzeichnungen aus dem Feldzug im Osten”. Na de oorlog mocht hij niet meer onder zijn eigen naam schrijven en koos hij het pseudoniem Johannes Kai – naar zijn geboorteplaats Caïro, in het Duits Kairo genaamd – en richtte zich steeds meer op het schrijven van draaiboeken voor tientallen films, zoals „Heimatglocken”, „Ohne Krimi geht die Mimi nie ins Bett”, „Die Flußpiraten vom Mississippi”, „Der schwarze Abt” en de tv-serie „Meister Eder und sein Pumuckl”, plus een zeer vrije verfilming naar Karl May: „Der Löwe von Babylon”.
