In Bentheims 2 openluchttheater worden woensdag en zondagmiddag voorstellingen gegeven van het avonturenspel „Der Schatz im Silbersee”, naar het gelijknamige boek van Karl May. Gistermiddag heeft de première plaats gehad en deze is niet verregend zoals de eerste uitvoering van Shakespeares „Midzomernachtdoom”, op 2e Pinksterdag. De première van „De schat in het zilvermeer” had een succesvol verloop.

Kleurrijke taferelen Het spel verplaatst de toeschouwers – het is voornamelijk voor de jeugd bedoeld, maar volwassenen zullen er zich stellig niet bij vervelen – naar het land van Winnetou en Old Shaterhand, naar het Wilde Westen, waar houthakkers hun zware werk verrichten, waar bandieten postkoetsen aanhouden en beroven en vijandschap veroorzaken tussen Indianen en blanken.
Een ideaal voor zo’n spel is het Bentheimer openluchttheater met zijn grillige, hoge rotspartijen, prachtig geboomte en het „meertje”. Een omgeving, waar bandieten plotseling kunnen opduiken en even plotseling spoorloos kunnen verdwijnen, waar Indianen hun tegenstanders ongezien kunnen besluipen en aanvallen. Voor „De schat in het zilvermeer” is geen kunstmatig decor nodig geweest. Al wat men zich wenste was voorhanden en dankbaar heeft de regisseur ook voor dit avonturenspel van het natuurdecor gebruik gemaakt.
We hebben gistermiddag vol bewondering en waardering naar de vertolking gekeken en geluisterd. Want er werd weer met volledige toewijding gespeeld. De houthakkers waren stoere kerels, de bandieten lag de wreedheid en onbetrouwbaarheid op het gezicht geschreven, de Indianen vormden in krijgstenue schilderachtige tafrelen. We zagen de postkoets oprijden en overvallen. We zagen Old Shatterhand in moeilijkheden geraken en strijden voor zijn leven met het opperhoofd Grote Beer, die zijn strijders had opgeruid tegen de bleekgezichten, die paarden hadden gestolen, enz. enz. Een spel vol afwisseling en massa-scènes, met als middelpunt de onzichtbaar blijvende gouden schat der roodhuiden, welke de hebzucht van bandieten had opgewekt, maar welke tenslotte voor eeuwig verloren gaat als Winnetou een geheime gang met een enorm rotsblok afsluit.
Met grote aandacht – en voor wat de jeugd betreft kennelijk meelevend – hebben de bezoekers gistermiddag het spel gevolgd en elk bedrijf en enkele bijzonder boeiende scènes zijn met hartelijk applaus beloond.

Een indianenscène uit het openluchtspel te Bentheim:
„Der Schatz im Silbersee”.

[1]	In: Twentsch Dagblad Tubantia, 13 juni 1960.

[2]	Sinds 6 juni 1979 heet het plaatsje officieel Bad Bentheim.

Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

www op deze website